We weven wetenschap van feiten

en concepten, ons doek te klein

om daar het eindeloze zijn mee te beslaan.

We weten wel hoe snel de appel

valt maar niet waarom; de bron

van kracht te ver van hier om te verstaan.

We meten zelfs het vuur van verre

sterren, en toch blijft buiten zicht

het ogenblik dat daar het licht werd aangedaan.

We nemen graag de anderen

de maat, de schaamte al vergeten

dat wij de vrucht hebben gegeten en moesten gaan.

We menen ‘Het Waarom’ te vangen

maar vragen het de echo niet,

zijn blind voor wat het oog niet ziet, voor waar wij staan.